PAULA QUINTAS

 

 (FIOT 33)

FESTIVAL INTERNACIONAL OUTONO DE TEATRO DE CARBALLO

 

FOTO DE VANESSA RÁBADE

A VERTIXE COMO PROCESO CREATIVO

(A propósito de “Multiperspectivas#3” de Paula Quintas Cía.) 

SANTIAGO PAZOS

 A proposta de Paula Quintas neste Multiperspectivas é todo un reto de investigación das artes escénicas porque, aínda que o nexo de unión sexan as técnicas circenses, xuntar danza, improvisación teatral, tecnoloxía e performance, nun todo harmónico e compacto non é nada sinxelo. De aí que a min me resultase máis un experimento que unha peza acabada. Circunstancia que non determina negativamente na calidade artística do que puidemos ver neste OTNI, senón que nos incita a reflexionar sobre da hibridación conceptual, técnica e interpretativa na que se moven os artistas que queren traballar con liberdade rompendo con eses compartimentos estancos aos que estamos acostumados os espectadores. Con máis motivo se como público formamos parte da montaxe convertidos en elemento indispensable.

Se hai que rachar coa narrativa textual faise, non sempre temos que seguir cun guión predeterminado. A encrucillada de camiños nas artes é esa pólvora que o cerebro precisa para espertar e crear. Claro que nunca ocorre de xeito espontáneo. Hai que ter a mente aberta e receptiva e o corpo preparado como demostrou Paula. Todo parecía improvisado menos a súa capacidade para contar, a través do movemento, unha historia que só se pode entender dende a sensibilidade  máis íntima. Esa é a linguaxe da danza que ela domina. Nunca entenderás nada se non conectas cos latidos internos desa artista que se expresa a través de espasmos sensitivos.

Realmente non necesitamos descifrar significados encriptados para desfrutar deses movementos equilibristas sobre dous arames. Tanto o circo como a danza, o teatro ou a performance comparten técnicas de ilusionismo e engano das que só gozaremos se miramos con certa inxenuidade. A vertixe cúrase con equilibrio emocional e visual.

Eu non creo que haxa límites entre disciplinas escénicas. Xa estamos de volta de tantos experimentos, que defender a pureza no mundo da creación artística non é outra cousa que un suicidio intelectual. Agora ben, fusionar non é compartimentar, polo que espero que neste proceso creativo os nexos de unión sexan menos evidentes e o cóctel resultante confunda gratamente as gorxas máis esixentes.

E deixando a un lado esas pequenas acotacións, aplausos e parabéns para Paula Quintas, e todo ese grupo de profesionais que a acompañan, por méritos propios.   

 

Saúde e longa vida…

NOTA:

ESTE ARTIGO FOI PUBLICADO NA EDICIÓN PARA BERGANTIÑOS DE LA VOZ DE GALICIA