(FIOT 2019)
28 FESTIVAL
INTERNACIONAL OUTONO DE TEATRO DE CARBALLO
MIRADAS FIOT (3)
O TEATRO SÍ É UN ACTO INTELETUAL
SANTIAGO PAZOS
Despois da estupenda interpretación que fai
en “Jauría”, ao recoller o Premio do Público do FIOT pola obra “Iphigenia en
Vallecas” que protagonizou o ano pasado, escoitei a María Hervás dicir que o
teatro non é un acto intelectual, que só é un acto de vida, de realidade. Supuxen,
intentando interpretala, que quería referirse a que o teatro non esta feito só
para unhas elites intelectuais, que é unha arte que fala das experiencias
cotiás e que trata dos asuntos que nos afectan directa ou indirectamente, xa
sexa dende un aspecto sentimental ou material.
Interpretala, claro, non é estar da cordo. Penso
que todo acto no que se reflexiona racionalmente sobre calquera asunto é un
acto indiscutiblemente intelectual. E o teatro, aínda que se fixera para un
público pouco ilustrado, é un acto reflexivo e polo tanto intelectual.
Xa digo, dou por feito que María quixo incidir
no aspecto popular e próximo as inquedanzas da xente nas artes escénicas e non
reparou suficientemente no que estaba a afirmar. Tamén é certo que a emoción do
momento mandaba sobre calquera outra consideración cultural.
O caso é que, a parte de felicitar a María
Hervás polo seu traballo de interpretación tan excelente, esa afirmación venme moi
ben como introdución dos diversos estilos de facer monólogos que vimos esta fin
de semana na Rúa dos Contos.
RÚA DOS CONTOS
(Noites de RÚA CHEA)
MARÍA DA PONTRAGHA
“A
volta dos contos”
Café-Bar Ranqui
O estilo de María da Pontragha é claramente
antropolóxico. Así que por forza é un acto intelectual o que fai cando recupera
os contos de vello e os acompaña de cantigas tradicionais.
Nos seus comezos profesionais veu contar a Carballo
e os nervios xogáronlle unha mala pasada. Non puido lucirse, pero son cousas
que pasan. O importante é medrar e seguir contando.
Mais desta volta, dixo en alto “aquí estou
eu”. Así, ás bravas, como se debe facer cando unha sube enriba dun escenario.
Contou con seguridade e con personalidade, sen perder esa sinxeleza que
reflicte a verdade. Gustoume.
3 PATAS
“Comedia improvisada”
Bulevar Music Café
A improvisación ten uns riscos tremendos,
hai que ter unha capacidade de reacción moi forte para non defraudar e que o
espectáculo teña unha continuidade cómica áxil e dilixente. E dicir, hai que
ter unha capacidade intelectual e un fondo de armario en canto a recursos
dialécticos e teatrais ben equipado. Neste caso non estiveron a ese nivel de exixencia.
Terán que mellorar.
FEDERICO PÉREZ
A Barra Bar
Teño visto (era) a Federico Pérez en moitas
ocasións, xa sexa en directo ou en televisión. Unhas veces con mellor acerto
que outras. En todas é recoñecible, dende “O florido Pénsil” ata “Presidente” ou
en “Era visto” da TVG. Isto non ten porque ser unha eiva, penso que é importante
recoñecer a un actor polo seu estilo persoal. Non me refiro á teima de
permanecer asociado a un único rexistro de referencia, algo que todos os
actores rexeitan con toda razón.
Dito isto, a min, en concreto, o Federico
monologuista non acaba de convencerme. Penso que ten capacidade para contar historias
cun nivel máis coidado, cun grao de sofisticación e creatividade na linguaxe e
nos temas que trata algo máis elaborados. O chiste fácil tabernario e o recurso
ao “Mecajonosclavosde...” permanente e repetitivo estará ben para certos
públicos, pero...
TEATRO DE RÚA
VOL’E TEMPS
“DistanS”
Praza do Concello
O último espectáculo de Teatro na rúa
mantivo ese nivel de tenrura e dominio das técnicas circenses ás que nos ten
acostumados esta sección do FIOT. É un pracer ver este tipo de espectáculo,
sempre tan coidado e fantasioso na estética e tan imaxinativo na mensaxe. E por
riba de todo, ver esas caras dos cativos co sorriso a boca chea é impagable.
Por certo, é de balde. Notable.
Saúde y larga vida
No hay comentarios:
Publicar un comentario